12 oktober 2011: Westvleteren…

Man, man, ik weet niet wat het is, maar ook deze morgen lag ik ook alweer vroeg wakker, om 4:00 uur ’s morgens alstublieft…

En niet zomaar wakker, neen, mijn hersenen werken dan op volle toeren. Ze maken plannen, produceren energie, en dat terwijl ze eigenlijk beter mijn zenuwen en mijn spieren zouden soigneren… Ik probeer er soms mee te praten met die hersencellen, en vraag hen dan om hun zieke broertjes op te sporen en hen te helpen zodat alles weer werkt zoals ervoor. Heb de indruk dat ze niet zo erg geïnteresseerd zijn in mijn vraag, maar ik ben niet van het type dat zomaar loslaat. Dus lieve hersencellen, jullie zijn gewaarschuwd…!

Wat nu precies het verschil is met enkele weken geleden weet ik niet. Ik hou van de zomer en de winter staat voor de deur, dus dat kan het niet zijn. Ik hou van op reis gaan, maar ook daar zijn er op dit moment geen echte plannen, dus weer niets. Het zal toch verdorie die Westvleteren niet zijn zeker, toch geen trappist…

Inderdaad, dit weekend heb ik Westvleteren gedronken. We zijn met de buurt ( de ondertussen beruchte ‘Bende van de Meerskant’ ) Westvleteren gaan bezoeken. Eerst een bezoek aan het oldtimer museum te Reninge ( absoluut de moeite waard trouwens ), waar we ook ons middagmaal hebben genuttigd, een stevige boterham met een ‘schelle van de zeuge’… En daarna richting Westvleteren alwaar we met de volle goesting in verbruikszaal ‘ In De Vrede’ zijn binnengestapt, of in mijn geval gereden 🙂

We hebben aldaar twee trappisten genoten, het zal dat toch niet zijn zeker… Zou ik ‘den Duvel’ moeten afzweren en vervangen door de Westvleteren, een pater-trappisten bier in godsnaam…

We hadden ook graag de abdij, annex brouwerij, bezocht, maar zoals u wellicht weet kan je de Sint-Sixtusabdij niet zomaar bezoeken. Nochtans heeft mijn buurvrouw Diane daarvoor heel hard haar best gedaan. Ze heeft zelfs een brief naar vader abt geschreven, met de hand dan nog wel. In de brief vertelde ze over onze komst ( wellicht ook deels ter waarschuwing ) en ook een klein beetje over mijn aandoening, kwestie van alle middelen in te zetten om een rendez-vous met vader abt te proberen versieren…

Maar de brave man blijft trouw aan zijn principes, maar stuurde wel, en dat siert hem zeker, een brief terug naar Diane waarin hij onder andere beloofde ook eens mijn blog te lezen. Alweer een zieltje gewonnen, door mij althans… 🙂

Geachte vader abt van de abdij met het wonderbaarlijke bier, ook wel de Vlaamse Bourgogne genoemd, mocht u eens op mijn blog komen piepen, geef dan alstublieft een signaal. Neen, het hoeft geen donderslag bij heldere hemel te zijn, ik ben al tevreden met een korte reactie op de blog. Bij voorbaat dank!

Ik weet dat de man het hart op de juiste plaats heeft. Het was namelijk niet de eerste keer dat Diane een brief tot hem richtte, en de vorige keer wel degelijk met succes. Beste vader abt, bij deze mijn absoluut respect.

Na het nuttigen van de godendrank zijn we nog even Frankrijk binnen gedoken voor een kort bezoek aan de ‘Mont des Cats’. Helaas was het lokale etablissement niet voorzien op mijn komst, het is te zeggen, niet voorzien op mijn komst in een rolstoel. Jammer, we hadden er nog graag eentje gedronken bij het prachtige uitzicht.

Onze weg verliep verder over Watou, het Bier- en Kunstdorp, en u kan zowel raden naar welke van de twee onze voorkeur is uitgegaan. ‘Rijmen en dichten zonder ons gat op te lichten’ dat kunnen we hier als de beste, maar het aanbod aan de lokale abdij- en trappistenbieren daar moeten wij op de Meerskant momenteel nog de duimen voor leggen…

Om de hongerigen te spijzen hebben we afgerond op enkele honderden meters van onze deur. Ik ga de naam van de bistro niet verklappen, want als jullie horen dat het er zo goed is, gaan jullie daar wellicht met zijn allen ook eens naar toe, en dan hebben wij geen plaats meer… 🙂

Allee, het mag eens een korte post zijn ook, niet?

Trappist

Cupido is een rare kwast,
Hij schiet alleen wanneer ’t hem past.
Zijn pijlen zijn niet eens gericht.
Geef toe, dikwijls is het geen zicht.

Onlangs beging hij nog een flater,
En schoot een pijl af naar een pater.
De pijl zat midden in de roos,
En onze pater werd heel boos.

” Kunt ge niet kijken waar ge schiet ?
Zoiets ’n doet ge nu toch niet !
‘k Wil er precies nu niet om vitten,
Maar ‘k kan nu gans de week niet zitten ! ”

Cupido keek de pater aan
En zei hem, blijkbaar heel voldaan :
” Mijn beste vriend, de pijl zit goed,
Bekijk het maar, hoe ge ’t ook doet.

Gedaan met zitten, aan het werk !
Van werken word je groot en sterk ! ”

De pater deed wat hij moest doen,
En gaf verdorie van katoen.
En zo ontstond, wat jij niet wist,
Die goeie, lekkere trappist.

(Ramuntxo Bartolom)

Fijne dag nog,

Alain