De laatste weken ben ik wellicht zoals velen geschokt geweest door enkele opmerkelijke artikelen in de Vlaamse media. “Carlos Brito (Rio de Janeiro, 1960), topman bij AB InBev krijgt superbonus van maar liefst € 135.000.000” bijvoorbeeld …
Maar ook nog een bericht over Mario Balotelli, spits van Manchester-City, enfant terrible van het Engelse voetbal, maar ook de man die via Youtube de wereld rondging als voetballer die niet bij machte was zijn hesje alleen aan te doen. De brave man was de nacht voor een match gaan stappen in een stripteasebar ( het kan de beste overkomen … 🙂 ) en zijn werkgever vond dat hij daarvoor wel een straf verdiende. Men dacht aan € 300.000 … Veel geld, vraagt u zich af …? Voor u en mij wel natuurlijk, voor onze guitige vriend bleek dat overeen te komen met een inkomen van twee weken ‘werken’ …
Vincent Kompany, onze nationale voetbaltrots, en voetballer bij dezelfde club waar het blijkbaar plezant vertoeven is, werd eerder deze week ook beloond voor zijn puike prestatie en gaat zowaar eveneens een slordige € 150.000 per week verdienen …
De intrinsieke waarde ( of ‘wat een gek ervoor geven wil’) van een mens … daar wil ik het vandaag eens met jullie over hebben …
Van een gans andere orde maar even relevant in deze vraagstelling is bijvoorbeeld de laksheid van de internationale gemeenschap in het optreden tegen Joseph Kony, de oprichter van het Verzetsleger van de Heer (een Oegandese verzetsbeweging) tegen wie sinds oktober 2005 een internationaal arrestatiebevel werd uitgevaardigd door het Internationaal strafhof … Dit vleesgeworden monster zet rücksichtslos kindsoldaten in en verandert jonge meisjes in seksslavinnen … De zopas benoemde laksheid heeft een economische achtergrond, onvoldoende relevant …?
U herinnert zich misschien ook nog de (vooral ethische …?) discussie rond het al dan niet toedienen van medicatie aan patiënten in een terminale toestand, waar de klemtoon vooral lag op het financiële aspect, wat uiteraard gedragen wordt door ‘de maatschappij’ …
Ook graag uw aandacht voor vele gezinnen die worden geconfronteerd met ziekte en verdriet … De wachtlijsten voor het bekomen van steun en hulpmiddelen zijn vaak demotiverend. Geen geld, heet dat dan …
Frappant ook, het discreet geplaatste artikeltje in De Morgen deze morgen naar aanleiding van het tragische busongeval in Zwitserland … “Steeds meer scholen kiezen voor de bus sinds het invoeren van de maximum factuur …”.
Ik wil trouwens van deze gelegenheid gebruikmaken om mijn diepste medeleven te betuigen aan de familie en vrienden van de slachtoffers … het land is in rouw en beseft misschien meer dan ooit wat écht belangrijk is in het leven …
Het trekken van conclusies uit het bovenstaande neemt u moeiteloos voor eigen rekening.
Wat mij betreft wordt het hoogtijd om bepaalde wantoestanden een halt toe te roepen …!
Fijne dag nog,
Alain
Wie wil, zoekt een mogelijkheid.
Wie niet wil, zoekt een reden.
(Russisch gezegde )
Als ALS je wereld binnensluipt... 