30 april 2012: De zon en de warmte…

Nog wat nieuws van het front … Ja, daar lijkt het hier soms op, op een front, een gezamenlijke inzet van krachten tegen die verdomde ALS …

Gisteren werd ik geplaagd door buikgriep, ik zal u de details besparen. Shit man, wat een dag. We zijn ondertussen wel wat gewoon, maar er zijn toch grenzen … Voor mijn vrouwtje blijkbaar niet, zonder morren en bovenop nog met een glimlach blijft ze gewoon doorgaan, vechten… Samen als kleine, nietige soldaatjes tegen die grote boze wolf …

Het is al enige dagen sinds de vorige blog. Eerlijk, het ging mij niet zo goed … Het inspreken van de teksten met de spraakherkenningssoftware wordt moeilijker wegens de groter wordende confrontatie met mijn ‘Zwaard van Damocles, de adem dus … Of het nu echt slechter gaat dan enkele maanden geleden durf ik niet te zeggen, gewoon eraan denken doet me al naar adem happen. Het kopje, weet je wel, je vriend en tegelijk je vijand …

Daarenboven wordt in de voorbije maanden geplaagd door een bijzonder pijnlijke schouder, ‘Frozen shoulder’ voor de kenners onder u. Zelfs de twee cortizone spuiten, mochten niet baten. Toen de pijn ons nachtenlang wakker begon te houden, hebben we aan de alarmbel getrokken.

In dit dossiertje kregen we de vierde arts uit hetzelfde kabinet op bezoek ( zo gaat dat tegenwoordig ). Een lieftallige, en tevens niet onaantrekkelijke vrouwelijke dokter, zou de brand wel blussen. Klevers met een hoog pijnstillend gehalte waren onze hoop. Mijn vrouwtje vroeg nog snel of er beperkingen waren inzake voedsel – of alcoholgebruik. Ze kent me al ondertussen 🙂 …

De vriendelijke dame gaf aan van niet, en adviseerde tevens de bijsluiter niet te lezen, we zouden er enkel ‘ambetant’ van worden. Het eerste wat we deden toen ze weg was, was natuurlijk die bijsluiter lezen (Pandora’s box is ook ons niet vreemd ). Tot onze verbazing stond daar niet alleen dat alcoholgebruik diende vermeden te worden, maar tevens dat de klevers te vermijden waren voor mensen met ademhalingsproblemen … Klever er weer af natuurlijk, lang leve ‘den Duvel’… 😉

Een telefoontje naar het kabinet en een gesprek met, natuurlijk weer een andere dokter, werkte geruststellend naar de combinatie met alcohol. Dat staat tegenwoordig bijna overal op, zo blijkt, … Wat de ademhaling betrof, moesten we ons ook geen zorgen maken. De voornoemde problemen waren van toepassing op mensen met ademhalingsproblemen van een andere aard. We werden echter toch geadviseerd te starten met een halve klever. We hadden dat direct gedaan, ware het niet dat er in diezelfde bijsluiter stond dat de klevers in geen geval middendoor mogen worden gesneden …

Wie dacht dat een telefoontje naar de behandelende professor uitsluiting zou brengen, komt ook van een kale reis thuis. Aldaar kregen we te horen dat het op zich geen probleem hoefde te zijn, bij eventuele achteruitgang van de ademhaling moest ik de ondersteunende ventilatie maar wat harder zetten …

We hebben het dan maar zo gelaten. No pain, no glory… Misschien moeten we de klevers binnenkort eens op tweedehands aanbieden, het voordeel daar is dat je je met een standaardzinnetje van de meeste verantwoordelijkheid kan afmaken en er bovendien niemand echt van schrikt ‘een kat in de zak’ gekocht te hebben …

Maar goed, de voorbije weken zijn niet alleen kommer en kwel geweest. We hebben ook vele leuke en mooie momenten gehad. De ontluikende lente (hoewel op slakkengang), de broedende vogeltjes in onze volière, de sporadische warmte van de zon, de even warme vriendschap die we her en der mogen ontvangen, het begrip en medeleven met onze situatie, allemaal dingen die ons hartje masseren.

De klap op de vuurpijl kwam er op zaterdag 28 april. Mijn ouders vierden hun gouden jubileum. Jawel, 50 jaar getrouwd ( met mekaar welteverstaan ). Ze hadden ervoor gekozen om het feest binnen intieme sfeer te houden. Om mij wat te sparen, kon het festijn bij ons thuis doorgaan.

Mijn zus en mijn vrouwtje maakten er een super dag van. De niet zo oude ‘oudjes’ werden als verrassing met de huwelijkskoets van de Paardenmelkerij afgehaald. Je had ze moeten zien, ik vermoed precies zoals 50 jaar geleden 🙂 Het culinair genoegen werd verzorgd door een kok aan huis, man, het was van begin tot einde een ware streling voor de tong. Ze hebben beloofd er nog eens 50 jaar bovenop te doen, het weze jullie gegund lieve ouders!

Ik moet wel zeggen, maar daarin sta ik wellicht niet alleen, dat ik hunker naar de zon. Ik hou van de zon! De zon heeft ook een mooi principe, prachtig verwoord in onderstaand gedichtje 🙂 Ik beweer vaak dat ik werk op zonne-energie, en het stilaan leeglopen van mijn batterijtje geeft me stilzwijgend gelijk. Tijd om op te laden dus …

Tot binnenkort,

Alain

Licht en zon zijn van iedereen

Vooraan in mijn tuin vertellen rozen

een helderrode mening waar ik achter sta.

Te kijken.

Ik geloof in socialisme zoals de natuur

ons dat leert, wie zei dat ook weer:

licht en zon zijn van iedereen.

De gelijkheid van er is voor allemaal evenveel

regen, groeien jullie maar, planten.

En de prachtige ongelijkheid die dat oplevert.

(Herman De Coninck)

3 april 2012: De gevallen volksheld …

Gisteren ‘kopte’ De Morgen met een voor mij wel heel opvallende titel: “Gevallen volksheld is terug …”. Het ging natuurlijk over Tom Boonen, de kersverse winnaar van de Ronde van Vlaanderen, de klassieker der Vlaamse klassiekers.

Vanwaar het idee komt om te spreken van een ‘gevallen’ volksheld is mij niet direct duidelijk. De man heeft de voorbije 10 jaar een ongezien palmares opgebouwd en breekt vanaf nu bij elke winst waarschijnlijk nog een bestaand record. Misschien doelt men op zijn escapade aan de Gentse frituur met een of andere blonde Vlaamse schone, maar zeg nu zelf, de super romantische sfeer aan elke Gentse frituur kan ook u de das omdoen… 🙂

Daar op een gloriemoment aan refereren getuigt van het type journalistiek waar ik geen fan van ben, respect voor de sportieve prestatie, dat is het enige dat past. Zelfs Karl Vannieuwkerke, tv sportjournalist, en op zich ondertussen ook al behorende tot de categorie volkshelden, kon het niet laten om tijdens het interview met wellicht de volgende sportman van het jaar, er een flauw grapje over de discotheek Carré tussen te gooien … boehoe …!

Is het eigen aan de Vlaamse mens, of aan de mens in het algemeen, om zijn helden te beschimpen op een moment zoals dit …? Wordt imperfectie niet meer geduld …? Soms heb ik plaatsvervangende schaamte bij het lezen of horen van dergelijke verslaggeving …

Dan was er dit weekend en de week vooraf natuurlijk ook nog een pak heisa rond ‘De Ronde’ zelf. Wouter Vandenhaute, gedelegeerd bestuurder van het Belgisch productiehuis Woestijnvis, en tegenwoordig ‘eigenaar’ van De Ronde had het zowaar gewaagd het traditionele parcours te wijzigen en gewoonweg De Muur van Geraardsbergen uit het traject te schrappen … Woeha, half Vlaanderen weer op zijn achterste poten, wat een lef van Woutertje Kaboutertje om zoiets te doen …

Wel, ik zal u iets vertellen dat u eigenlijk al weet, de man is ondernemer en heeft de onbedwingbare drang om van een euro twee euro te maken, en zo verder … En blijkbaar had hij ook de vrijheid dat te doen bij De Ronde. ‘Sociaal verantwoord ondernemen’ is een kreet die men tegenwoordig in het bedrijfsleven graag gebruikt. Het klinkt ook sympathiek, vindt u ook niet …? Helaas heb ik tot op heden nog niet teveel praktijkvoorbeelden van gezien, dus ook niet hier bij De Ronde …

Persoonlijk stond ik er vroeger niet eens bij stil dat zoiets als De Ronde een eigenaar had, en dan toch zeker niet iemand met commercieel belang … De Ronde behoort ondertussen toch wel een beetje tot ons cultureel erfgoed. Misschien ook tijd om deze klassieker met de nodige honneurs te eren, waarom er geen geklasseerde rit van maken met een geklasseerd parcours? Zoniet komt De Ronde misschien binnenkort in handen van een Chinees, krijgen we binnenkort verslaggeving van een Chinees tv journalist die luidkeels door de luidspreker ‘Cancellala wint De Londe van Vlaandelen’ schreeuwt … 🙂

Fabian Cancellara was trouwens de enige echte gevallen volksheld van dit weekend, letterlijk dan … Veel sterkte Fabian, we duimen voor een spoedig herstel!

Ik was trouwens maar net op tijd gerecupereerd om naar het Vlaamse volksfeest te kijken. De avond ervoor was er het ‘Fiesta Total’ van de Nice Guys & Friends uit Lochristi. Een prachtig initiatief van acht sportievelingen en een communicatiespecialiste ter voorbereiding van hun deelname aan de Ironman in Mallorca met als parallel traject het sponsoren van een goed doel. ‘Een hart voor ALS’ werd weerhouden tussen de vele inzendingen. Waarvoor nogmaals dank!

Het Fiesta was een heus feest, van begin tot einde. Lang geleden dat ik me nog eens zo goed geamuseerd heb. Het was leuk te vertoeven tussen de vele sympathieke gezichten, bekende en niet bekende … het masseerde ons hart …

Voor mij was het optreden van Kurt van de Gentse groep Biezebaaze de topper van de avond. Zonder afbreuk te doen aan de anderen, maar de man vult met enkel zijn stem en een gitaar niet alleen de volledige zaal, maar zorgt tevens met humor en kwinkslagen voor een subliem moment!

Voor Kurt heb ik maar één tip: let op als je in Gent een frietje steekt, de paparazzi zijn nooit veraf … 🙂

Fijn Paasweekend,

Alain

Beoordeel je succes door in te zien wat je op moest geven om het te krijgen.
(Dalai Lama)