Verkiezingen 2012 en een snoepautomaat lijken misschien een ietwat rare combinatie, maar lees rustig verder en samen komen we wellicht aan het einde van dit verhaal tot dezelfde schrijnende conclusie …
Wat u niet weet is wat zich afspeelde enkele dagen voorafgaand aan wat vandaag door menigeen als een ‘historische verkiezingsuitslag’ wordt bestempeld.
We beginnen bij het moment dat mijn zoontje Robbe thuiskwam van school met de vraag of ik wilde helpen bij het maken van ondersteunend materiaal voor een heuse verkiezingscampagne op zijn school, een lokale basisschool met de tot de verbeelding sprekende naam ‘De Wijze Boom’.
Na een kleine aarzeling ( als ouder probeer je natuurlijk ook je kind te beschermen tegen ontgoochelingen ) ging ik al gauw mee in zijn verhaal. Het belangrijkste was natuurlijk een duidelijke lijn uitzetten. Na enkele vragen was snel duidelijk dat de spreekwoordelijke appel niet ver van de (mama)boom viel … 🙂 Met thema’s als ‘meer bomen en planten op de speelweide’, ‘geen stinkende uitlaatgassen aan de schoolpoort’ en dergelijke meer was voor mij al duidelijk dat er maar één optie was: Robbe ging voor ‘Groen’!
Met Photoshop in de aanslag knutselde ik al snel een affiche in mekaar, met aansluitend een duidelijke weergave van zijn standpunten. Met groene achtergrond welteverstaan … 🙂
Na enkele keren oefenen was hij er klaar voor. Met een schooltas vol vertrouwen wandelde het kleine mannetje de deur uit, zijn overwinning tegemoet…
Dit was echter buiten een meisje uit zijn klas gerekend. Los van alle sociaal – economische standpunten al dan niet gekruid met een snuifje milieu, kwam zij met een al te aanlokkelijk plan: een snoepautomaat!
Het lieftallige meisje met, als ik Robbe mag geloven, als extraatje nog de nodige redenaarskunsten wond zonder al te veel moeite de ganse klas rond haar vingers. Met de snoepautomaat, ongetwijfeld het verleidelijkste der dingen op een basisschool …
Robbe had welgeteld één stem, die van hemzelf zou later blijken. Het mooiste bewijs van geloof in eigen woorden … 🙂 Desondanks één duidelijk voordeel: hij kan zich vanaf nu veilig wentelen in de comfortzone van de oppositie…
De snoepautomaat zal er wellicht nooit komen, wegens onverantwoord op een school met kinderen van dergelijke leeftijd. Maar u, als aandachtig lezer, heeft natuurlijk al lang begrepen dat dit verhaal niet doelt op de automaat, noch op de ludieke verkiezingscampagne van deze school …
Een kleine rondvraag in bekende omgeving leerde gisteren al snel dat het gros van de kiezers zelfs niet op de hoogte was van de campagnepunten van de politieke gladiatoren, de duizenden kilo’s campagnefolders ten spijt. Neen, het was daarentegen terug een kiezen ‘tegen’ in plaats van een kiezen ‘voor’ voor een groot deel van de figuranten van deze zogenaamde ‘historische’ dag …
In welke campagne de snoepautomaat werd bovengehaald, mag u voor zichzelf beslissen …
En Robbe, hij weende, zonder Gène weliswaar …
Zo ook Patrick, in wat sinds 14/10 tot ‘de stad van B’ werd omgedoopt…
Fijne dag nog,
Alain
De grootheid van de mens ligt niet in zijn mogelijkheid de wereld te herscheppen, dat is de mythe van het atoomtijdperk, alswel in het herscheppen van onszelf. (Mahatma Gandhi)
Als ALS je wereld binnensluipt... 
Als je de verkiezingen wil winnen is er één eeuwenoud recept: geef geen oplossingen, doe geen voorstellen, wees niet constructief maar zeg wiens schuld “het” is. Veel makkelijker en als je later door de mand zou vallen kan je weer de vinger naar iemand anders wijzen.
panem et circenses …
Alhoewel junior Robbe voor zijn jonge beinvloedbare leeftijd een onwaarschijnlijk maar bewonderingswaardig hoog liefdesgevoel voor moeder natuur heeft, ben ik ervan overtuigd dat de meeste mensen die gisteren hun stem hebben laten horen daar wel degelijk over nagedacht hebben. Van diegenen die overal ten lande het locale bestuur nog eens een mandaat voor 6 jaar gegeven hebben (weliswaar door op die goeie vriend van bij de jeugdbeweging, op die toffe ket van het locale voetbalbestuur, op de behulpzame (of is het sluwe? 🙂 politieker met zijn sociaal dienstbetoon, of op de goeie bakker van op den hoek te stemmen), tot anderen die het (ook) als een signaal gebruikt hebben naar een falend locaal bestuur (elke gemeente of stad is daarbij een ander verhaal) als naar een federale regering die hen hoofdzakelijk laat betalen maar niet laat bepalen.
De intelligentie van een democatie niet onderschatten Alain, want voor je het weet staan er cordons rondom alle snoepmachientjes. En ik ben er zeker van dat zelf Robbe dat jammer zou vinden :-).
In Gent is het anders wel duidelijk dat men wél tevreden is van zijn bestuur. En ik sluite me daarbij aan.
Wat dat tevreden zijn over het Gents bestuur betreft, toch even aan ‘andere’ analyse:
In 2006 haalden Sp.a + Spirit 31,58% en 17 zetels, Groen 12,06% en 6 zetels
In 2012 halen Sp.a en Groen samen 45,48% = 26 zetels.
Al dat gejuich en borstklopperij dus om exact … 1,84% winst (!)
Maar als we de 26 verkozenen de kartellijst wat nader bekijken wordt het pas echt boeiend:
De Sp.a mandatarissen slepen 15 zetels in de macht want neerkomt op -2 (!).
De Groene mandatarissen slepen 11 zetels in de macht wat neerkomt op + 5.
Men kan dus besluiten dat de grote winnaars van deze verkiezingen in Gent eigenlijk de Groene jongens zijn en dat Sp.a … achteruit gaat.
Zo zie je maar dat Termont mss toch maar beter niet zo hoog van de toren blaast.
Persoonlijk vond ik het al eigenaardig dat de Gentenaars in het stemlokaal zo enthousiast geregeerd zouden hebben op het gedrocht dat opgetrokken is tussen hun historische torens.