Wachten op een Coronavaccin? Hier trekken we de streep!

Gehandicapten, Patiënten met een terminale ziekte en hoogrisicopatiënten

Gehandicapten en terminaal zieken, die niet zelden thuis worden verzorgd, kunnen al langer dan vandaag getuigen van het gevecht tegen hun aandoening, alsook van de isolatie ten gevolge van hun ziekte, zoals onontkoombare eenzaamheid en dreigende depressie. Nochtans zijn maatschappij, politici, verenigingen en belangengroepen zich vaak niet half bewust van wat er binnen deze gezinnen of bij deze individuen allemaal speelt.

Gehandicapte vrouw wordt door haar echtgenoot bijgestaan in een thuiszorg situatie.

Deze mensen klagen weinig of niet, strijden hun strijd, op weg naar het onafwendbare. Daarenboven is deze groep medemensen vaak ook onmondig, niet in het minst door hun onfortuinlijke situatie…

Maart 2020, start van de quarantaine

U weet allemaal welke desastreuze impact het voorbije Coronajaar heeft gehad, ook economisch. Maar lees nog even de eerste paragraaf, tel daar eens al úw ervaringen met Corona bij, vermeerder dat nog eens met quarantaine en een panische angst voor besmetting. U vindt, net als ik, dat de studerende jeugd zwaar werd getroffen. Maar wat met kinderen van hoogrisicopatiënten, die (uiteraard na familiale consensus) de woning of woonkamer niet meer in konden?

En wat met partners of ouders die instaan voor de verzorging van hun levensgezel of kind, die uit angst dat hun naaste besmet zou worden, alle normale ondersteuning (poetshulp, kookhulp, kine, thuisverpleging, mantelzorgers, vrijwilligers…) afwijzen, en goedschiks of kwaadschiks alles op zich moeten nemen…

Kan u zich ook maar enigszins inbeelden hoe hartverscheurend het moet zijn voor terminale zieken om hun laatste maanden gescheiden van hun naasten door te brengen, geen knuffel, enkel contact via telefoon of videochat?

Maar heeft u iemand horen klagen?

De vaccinatiestrategie dd. 09 maart 2021

Wanneer de groepen voor vaccinatievolgorde werden bekendgemaakt, rezen er direct vragen. Als de bezorgdheid omtrent de druk op de zorgsector primeert, dan is het na het lezen van wat hierboven werd beschreven, gewoonweg ondenkbaar dat gehandicapten, terminaal zieken en hoogrisicopatiënten, allen in een thuiszorgsituatie, niet in groep 1a zouden worden gevaccineerd.

Groep 1b, weet u wel, ’65+, Risicopatiënten en Essentiële Beroepen’ zou mogelijks soelaas brengen. Althans voor de gehandicapten die ook nog eens aan 2 of meer aandoeningen lijden én een leeftijd hebben van 45 jaar of ouder. Kan u nog volgen? Ja? Mijn respect heeft u!

Vaccinschaarste

Vandaag staat dit alles op de helling. Door vaccinschaarste en een, mijns inziens, rampzalige voorbereiding, draait meerdere planning in de soep. Er wordt op het politieke toneel gedebatteerd over de verdere prioriteitsbepaling, maar ook achter de schermen is er menig touwtjesgetrek door belangengroepen. Ook de sfeerzetting via de Mainstream Media (MSM) mag niet worden onderschat. En wie wordt het kind van de rekening denkt u? Precies!

Ik vat de situatie voor u even samen:

• mensen met een handicap die thuis wonen, hebben GEEN perspectief op versnelde vaccinatie
• mantelzorgers of vrijwilligers (mensen die nauw betrokken zijn en instaan voor zorgtaken) van gehandicapten die thuis wonen, worden NIET prioritair gevaccineerd
• tot slot gaan ook steeds meer stemmen op voor algehele verdere vaccinatie volgens dalende leeftijd, zonder rekening te houden met onderliggende aandoeningen

Argumenten waar je stil van wordt

Ik wil gerust eens tijd maken om het met u te hebben over de zin en onzin van de redenen die hebben geleid tot deze tweestrijd. Zoals in alles zijn er pro’s en contra’s, zeker als je abstractie maakt van elke vorm van empathie.

De aanleiding tot het schrijven van dit artikel was echter een communicatie op mijn Facebook tijdlijn eerder deze week waarbij ik de problematiek zoals hierboven beschreven aankaartte.

Ik citeer een tweetal pareltjes uit dit gesprek:

“ik denk dat mensen met een handicap die thuis wonen VEEL minder risico lopen om besmet te worden dan mensen die in een instelling wonen.”
>> de reden dat deze uitspraak op zich klopt, is duidelijk. U las hierboven welke drastische maatregelen gedupeerden in een thuiszorgsituatie hebben genomen. Of dit de reden is om ze dan nu in de kou te laten staan, is meer dan een brug te ver. Bovendien werden de bewoners van de WZC en aanverwante reeds gevaccineerd, dus is dit een duidelijke ‘non-discussie’.
>> dezelfde logica volgende heb ik voor u ook een oplossing voor de niet-prioritaire vaccinaties van ouderen: vanaf morgen mogen ze hun woning niet meer verlaten, u zal zien dat de besmettingskansen drastisch dalen en dat er dus geen nood is aan prioritaire vaccinatie. Dit slaat toch helemaal nergens op…

“Hou je nog even veilig in je cocon, jullie houden al zo lang vol.”
>> ik vind dat straffe taal. Het klopt dat we het al lang vol houden. Zolang er geen vaccin voor handen was, was het ook niet echt een keuze. Vandaag is het vaccin er wel. Nadat je bovenstaand verhaal hebt gelezen, kan niemand nog zeggen de ernst van de situatie niet in te zien. Ik vraag me oprecht af hoe ver de maatschappij af zit van ‘schuldig verzuim’.

Als ik dit soort dingen lees, dan houdt het voor mij op. Daar trek ik de streep, tot hier en niet verder!

Het vervolg kan eenvoudig zijn: herbepaal de prioritaire groepen naar wat haalbaar is. Denk in oplossingen in plaats van in problemen. ‘Keep it simple, stupid’ (KISS), maar dit alles niet zonder aandacht voor de groep mensen die op humaan vlak het zwaarst werden getroffen, alsook voor hun gezinnen en assistenten.

Alain Verspecht
(9 maart 2021)

A nation’s greatness is measured by how it treats its weakest members.
( Mahatma Gandhi)

Alain Verspecht is 52, ALS patiënt sinds 2007 en stichter van het ALS Fonds Alain Verspecht aan de KU Leuven.